Βαλσαμωμένες μνήμες καταδιώκουν
το ζωντανό ποτάμι του μυαλού.
Καρφιά στα χέρια υπενθυμίζουν
αλλοτινά έρημα σπίτια,
χτισμένα στην πεδιάδα του κορμιού.
Το σχοινί μιας παιδικής κούνιας
θα κρεμάσει μια ενήλικη φιγούρα
λίγο πριν μαζέψει το τριακοστό
παραγάδι της λίμνης.
Μυρωδιά από αγιόκλημα
στις μισογκρεμισμένες γωνίες του σπιτιού
θα τη συνοδεύσει στο έρημο μονοπάτι
του τελειωμένου χρόνου.
Στην αυριανή αυγή
ένα έκπτωτο άστρο θα'ναι
τ'αντάλλαγμα στο αέναο γίγνεσθαι του Κόσμου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις