Fernando Pessoa

Πάει καιρός που στο μάταιο κεφάλι μου γκριζάρουν
Τα μαλλιά της νιότης που έχασα.
Τα μάτια μου λάμπουν λιγότερο
Το στόμα μου για φιλιά δικαίωμα δεν έχει.
Αν μ' αγαπάς ακόμα, από αγάπη μη μ' αγαπάς.
Θα με προδώσεις μ' εμένα.

Σχόλια

Ο χρήστης vasg είπε…
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις σας, για το πως αντιλαμβάνεστε την τελευταία φράση αυτού του χωρίου.
Ο χρήστης χ.ζ. είπε…
Πιθανώς να εννοεί με αυτό το στίχο ότι η (μάλλον) γυναίκα θα απατήσει το γερασμένο του εαυτό ενθυμούμενη τον νεότερο εαυτό του που αγαπούσε κάποτε, χωρίς να αγαπάει ίσως τόσο τον παρόντα.
Και μάλλον σε όλο το ποίημα θεωρεί τα γηρατειά ως κατάντια νοσταλγώντας σιωπηλά τη νεανική ηλικία.

Προσωπικά νομίζω πως δε συμφωνώ με μια τέτοια πεσιμιστική αντιμετώπιση της ζωής και της ηλικίας εν γένει.
Κάθε στάδιο έχει τις δικές του ομορφιές νομίζω...

Δημοφιλείς αναρτήσεις