Ζεράρ ντε Νερβάλ - Ο βασιλέας της Θούλης

Ήταν ένας βασιλέας . Ο βασιλέας της Θούλης .
Η φίλη του η πιστή , η αγαπημένη 
θα του προσφέρει , ως έπραττε , συχνά , ένα δώρο , 
ένα κύπελλο , με χρυσό τεχνουργημένο .

Ανεκτίμητος ο θησαυρός και πολυθέλγητρο το δώρο .
Το παθός της αγάπης του αυτό θα συντηρήσει .
Κάθε φορά που έπινε από το κύπελλο εκείνο 
απ' τα θερμά πλημμύριζαν τα μάτια του τα δάκρυα. 

Κι όταν πλησίασαν οι τελευταίες του ημέρες 
τη διαθήκη υπαγορεύει ο βασιλιάς της Θούλης .
Απ΄τα μερίδια των κληρονόμων , όμως , θα εξαιρέσει 
το κύπελλο , γλυκύτατες που του ενθύμιζε ημέρες  .

Προστάζει στο βασιλικό του το τραπέζι 
οι αξιωματούχοι να προσέλθουν όλοι .
Ορθός ο ηγεμόνας . Ακτινοβολούν τα πάντα γύρω 
απ' την ευγένεια , απ΄το λαμπρό του μεγαλείο.

Κάτω απ' τον εξώστη η θάλασσα βογγούσε 
και ο γέρο βασιλιάς τη μέση του θα γείρει λίγο 
Πίνει και , με βιά , κατόπιν θα πετάξει 
το ανεκτίμητο το κύπελλο στο κύμα .

Το κύπελλο στροβιλίστηκε και τέλος 
τα κύματα άνοιξαν μια ρωγμή ανάμεσά τους
Ο βασιλέας στρέφει προς τα εκεί το ωχρό το μέτωπό του .
Κανείς , κανείς δεν είδε , έπειτα , το βασιλέα να πίνει  .

Μετάφραση : Β.Ι  Λαζανάς