Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος - 3 ποιήματα


ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Άργησε κάπως να 'ρθει.
Λαχανιασμένη στάθηκε μπροστά του,
ίδιο λουλούδι που το λίκνιζε ο άνεμος.
Κράτησε το λουλούδι αυτός
κι έδιωξε τον άνεμο.
Δεν τον πειράζει που άργησε να 'ρθει.
Κι αν δεν προλάβουνε να δουν το ηλιοβασίλεμα,
τους μένουν το φεγγάρι και τ΄αστέρια.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΒΑΡΔΙΑ

Εύκολο είναι να το πει.
Τους αγαπάει κι ας μην τους γνώρισε καλά.
Του αρέσει να τους βλέπει
να πίνουν αμέριμνοι καφέ,
να γελάνε εύκολα κλείνοντας πονηρά το μάτι
και να ερωτεύονται.
Κάποτε πάλι τον θυμώνουν,για λίγο όμως,
κι ας ξέρει πως τούτοι ονειρεύονται
μόνο τη νύχτα στο κρεββάτι,
όταν αυτός, χωρίς να κοιμηθεί,
τολμά να δει τους άλλους εφιάλτες.

Ο ΚΟΜΠΟΣ

Το χωριό ένας κόμπος που μ' έσφιγγε.
Δε θα γινόταν πόλη ποτέ.
Μοιάζει με νάνο που γέρασε χωρίς να ψηλώσει.

Τώρα η πόλη πλέκει δίχτυα γύρω μου.
Σφίγγει τα πλευρά,
στενεύει τα πόδια.
Η πόλη δεν είναι το χωριό που τη ζήλευε,
μα ένας κόμπος ζορίζει πάλι το λαιμό μου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις